Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον, για την οποία έχει καθιερωθεί Παγκόμια Ημέρα, η 11η Απριλίου, προκειμένου να ενημερωθεί και ο υπόλοιπος κόσμος για την ασθένεια.
Η Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Πάρκινσον καθιερώθηκε το 1997, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Νόσο Πάρκινσον (E.P.D.A.), η οποία εκπροσωπεί τους ασθενείς, τους φροντιστές και τους γιατρούς τους σε όλη τη γηραιά ήπειρο και με την υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Η Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Πάρκινσον γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 11 Απριλίου, ημερομηνία που σηματοδοτεί τα γενέθλια του Dr. J Parkinson.
Ένα από τα εξέχοντα σύμβολα της νόσου του Πάρκινσον είναι η κόκκινη τουλίπα, που καθιερώθηκε κατά την 9η Παγκόσμια Ημέρα της νόσου του Πάρκινσον στη Διάσκεψη του Λουξεμβούργου. Η ιστορία της κόκκινης τουλίπας μπορεί να συνδεθεί με τον J.W.S. Van der Wereld, Ολλανδό καλλιεργητή οπωροκηπευτικών που πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον και είχε δημιουργήσει με επιτυχία μια κόκκινη και λευκή τουλίπα προς τιμήν του Dr. J Parkinson.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης του Πάρκινσον έχει ως στόχο να αυξήσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας για τη νόσο του Parkinson και να καταστήσει τους περισσότερους ανθρώπους ενήμερους για τα κινητικά και τα μη κινητικά συμπτώματα της νόσου. Αυτή η Παγκόσμια Ημέρα του Πάρκινσον, έχει ως σύνθημα «Unite For Parkinsons».
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), περίπου 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πληγεί από τη νόσο του Πάρκινσον.
Σε γενικές γραμμές, οι πολίτες έχουν πολύ περιορισμένες γνώσεις σχετικά με την νόσο. Μετά από μια ηλεκτρονική έρευνα το 2009 από την EPDA, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 5.000 άτομα, διαπιστώθηκε ότι πάνω από το 50% δεν γνώριζε ότι η νόσος του Πάρκινσον είναι μία «νευροεκφυλιστική πάθηση των βασικών γαγγλίων και των συνδέσεων τους, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικά την κινητική, τη γνωσιακή και τη ψυχιατρική λειτουργία των πασχόντων», με κυρίαρχα συμπτώματα τον τρόμο ηρεμίας, τη βραδυκινησία, την ακαμψία, τη διαταραχή στάσης κορμού και ως συνέπεια των ανωτέρων τις διαταραχές ισορροπίας και βάδισης καθώς και την έκπτωση της φυσικής κατάστασης του πάσχοντα.
Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και την Ευρωπαϊκή Εταιρεία για τη Νόσο Πάρκινσον (E.P.D.A.), περισσότεροι από 60.000 ασθενείς διαγιγνώσκονται ετησίως σε όλο τον κόσμο. Περίπου το 2% των ανθρώπων ηλικίας πάνω από 60 ετών πάσχει από τη νόσο, η οποία στο 10% των περιπτώσεων διαγιγνώσκεται πριν από τα 50 έτη. Η αναλογία ασθενών σε άνδρες και γυναίκες είναι περίπου 1,5 προς 1.
Τα συμπτώματα της Νόσου Parkinson
Κινητικά:
Τα κινητικά συμπτώματα του Parkinson βασίζονται σε ακούσιες κινήσεις ή ακαμψία (στην οποία οι μύες του σώματος «παγώνουν» και δεν λειτουργούν). Ο αντίκτυπος αυτών των κινητικών συμπτωμάτων στην καθημερινή ζωή ενός ατόμου με νόσο του Πάρκινσον είναι τεράστιος.
Τρόμος
Δυσκαμψία
Βραδυκινησία
Αστάθεια
Δευτερεύοντα κινητικά συμπτώματα (μυϊκή απόδοση, βάδιση)
Μη κινητικά:
Δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος (υπερβολική εφίδρωση, παθολογική αίσθηση του θερμού και του ψυχρού, σμηγματόρροια, ορθοστατική υπόταση, σεξουαλική δυσλειτουργία, δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστης και εντέρου)
Αισθητικές διαταραχές(ανοσμία, διαταραχές οπτικής αντίληψης του χώρου, διαταραχές της ιδιοδεκτικότητας, παραισθησίες, πόνος)
Γνωσιακές και Συναισθηματικές/ Συμπεριφορικές διαταραχές (εκτελεστική δυσλειτουργία, προβλήματα λειτουργικής μνήμης, σύγχυση/άνοια, απάθεια, εμμονική – παρορμητική συμπεριφορά)
Διαταραχές ύπνου( υπερβολική υπνηλία, αϋπνία, υπνική άπνοια, νυκτουρία, σύνδρομο ανήσυχων ποδιών, διαταραχή συμπεριφοράς ύπνου ταχέων οφθαλμικών κινήσεων (REM)
Η Φυσικοθεραπευτική Παρέμβαση έχει στόχο:
Nα μεγιστοποιήσει τη λειτουργικότητα του ασθενή στα πλαίσια της εξελισσόμενης παθολογίας, όπως στάση, ισορροπία, βάδιση και κόπωση
Να προλάβει δευτεροπαθείς επιπλοκές όπως, έκπτωση της φυσικής κατάστασης και μυοσκελετικές αλλοιώσεις, που σχετίζονται με τη δυσκαμψία, το έλλειμμα έκτασης και της στροφής κορμού
Την πρόληψη πτώσεων
Η βελτίωση της κλινικής εικόνας και της ποιότητας ζωής των ασθενών με Πάρκινσον κρίνεται αναγκαία και γι’ αυτό το σκοπό, το Εθνικό Ινστιτούτο για την Υγεία και την Αριστεία (NICE) της Μεγάλης Βρετανίας, στις 19 Ιουλίου 2017, επικαιροποίησε τις αντίστοιχες κατευθυντήριες οδηγίες του 2006 και συνιστά την παραπομπή των πασχόντων από τη νόσο Πάρκινσον σε φυσικοθεραπευτή για «αξιολόγηση, παρέμβαση και εκπαίδευση του ασθενή και των φροντιστών του», καθώς και για ενημέρωση σχετικά με τη σημασία της φυσικής δραστηριότητας. Οι οδηγίες συνιστούν επίσης να γίνεται, ανεξαρτήτως σταδίου, εξειδικευμένη φυσικοθεραπεία στους ασθενείς που παρουσιάζουν προβλήματα ισορροπίας ή κινητικής λειτουργίας.
Το εξατομικευμένο πρόγραμμα της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης περιλαμβάνει κυρίως εξειδικευμένη κινησιοθεραπεία και πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή με τη διάρκεια της συνεδρίας να κυμαίνεται στα 45-60 λεπτά για λόγους κόπωσης, και με την συχνότητα τους στις 2-3/εβδομάδα, προκειμένου να υπάρξει ένα σημαντικό κλινικό αποτέλεσμα.
